روزنامه‌هاي صبح امروز ايران در سرمقاله‌هاي خود به مهمترين مسائل روز كشور و جهان پرداخته‌اند كه برخي از انها در زير مي‌آيد.

مردم سالاري: ماه فاطميه و رسالت ما

«ماه فاطميه و رسالت ما» عنوان سرسرمقاله‌ روزنامه مردم سالاري به قلم سيدرضا اکرمي است كه در آن مي‌خوانيد؛فاطميه آغاز شد و حلول ماه جمادي الاولي «89/1/27» يعني ورود به ايام بزرگداشت حضرت زهرا عليها سلام با سوژه شهادت و ولادت، فرصتي است که شخصيت حضرت را از منظر «اعتقادي، اخلاقي، عرفاني، سياسي، اجتماعي و...» بشناسيم و به درستي به ديگران بشناسانيم و خود را به آنان نزديک سازيم و در حقيقت شيعه و پيرو آنان «فبهذا هم اقتده» شويم و در علم و عمل راهنماي ديگران گرديم، که فرموده اند «کونوا دعاه صامتين» با عمل خود داعي باشيد.

1- براي شناخت حضرتش قرآن را به عنوان مدرکي محکم و مستحکم، متقن و مبرهن داريم که سوره ها درباره حضرت دارد چون کوثر و انسان و آيه ها دارد چون «آيه مباهله، آيه تطهير، مودت، ذوي القربي» و هر يک از اين سوره ها و آيات گوشه اي از علم و حلم و عرفان و عبادت و عدالت و سياست وي را بازگو مي نمايد. سوره کوثر کوتاه ترين سوره قرآن است و گوياترين آيه از جهت معجزه تاريخي، که در عصر حضرت، عاص بن وائل با ده پسر در کوتاه ترين زمان بدون نسل و ذريه شد و رسول اکرم از طريق دخترش «فاطمه زهرا» داراي ذريه ميليوني در طول 14 قرن تا حال شده است، تا در واژه «کوثر» از جهت محتوا و مصداق تابلوهاي ارزشمند با خود دارد.

2- از منابع شناخت حضرت، روايات متعدد معصومين مي باشد که در عباراتي کوتاه چون، «لو کان الحسن مثالا لکان فاطمه» اگر حسن و خوبي مثال و تابلو شدني بود حضرت زهرا بود، بلکه وي از جهت شرافت و سرشت برترين هست و همانند «و في ابنه رسول الله الي اسوه حسنه» زهراي دختر پيامبر براي من «امام عصر عليه السلام» الگوي نيکو مي باشد. و نيز «فاطمه بضعه مني من سرها فقد سرني و من آذاها فقد آذاني» فاطمه جزئي از وجود رسول اکرم است، هر کس فاطمه را شادمان سازد پيامبر اسلام را شادمان ساخته است و هر کس فاطمه را آزار نمايد، پيامبر اعظم را آزار داده است. همه امامان و از جمله پيامبر اکرم درباره حضرتش به شايستگي و بايستگي و آراستگي صحبت کرده اند و به وجود وي افتخار نموده اند و او را سرور امت اسلامي عنوان کرده اند.

3- تاريخ زندگي و سرگذشت دوران کوتاه وي، به درستي مکتوب و منقول شده است، پيامبر اربعيني به رياضت و خودسازي پرداخت و تکوين حضرت پس از اين عبادت، انجام گرفت، انيس مادر در عالم رحم بود، و عنوان «کوثر» از خداوند دريافت نمود، آئينه تمام نماي پيامبر در رفتار «فکان مشيتها مشيه رسول الله بود، همراهي با پدر و مادر در سه سال تحريم اقتصادي و اجتماعي» در شعب ابيطالب داشت. پس از فوت مادر، سنگ صبور پدر شد و عنوان «ام ابيها» يافت و لحظه اي از پدر جدا نشد، در هجرت از سابقين است و در ده سال اقامت در مدينه يار پدر و شوهر و مام پدر گشت و در همراهي و همدلي با علي عليه السلام سنگ تمام گذاشت و فرمود «کنت معک ان کنت علي خير ام کنت علي شر» و پس از پدر در کوتاه ترين دوران به امام علي عليه السلام گفت «روحي لروحک الفدا» و نفسي لنفسک الوقا»» جانم فدايت و سپر بلايت.

4- کوثر قرآن و همسر ولايت و مام نبوت و مادر امامت، دوران کوتاهي زيست «18 تا 28 سال» ولي کارنامه پربار و بري داشت و يادگاران بسياري «ميراث انساني»، «ميراث فرهنگي»، «خاطرات شکوهمند» گذارد که شد «فاطمه سيد نسا»العالمين، فاطمه سيده نسا » المومنين، فاطمه سيد نسا» اهل الجنه، فاطمه سيده نسا» هذه الامه، صحيح بخاري و مسلم، ترمذي و ابن ماجه» برترين زن در بهشت، امت اسلامي، زنان مومن و سرور زنان اين جهان. يافتن اين سروري در همه حال و همه جا و همگان ناشي از معرفت عرفاني و عقيدتي و علمي و عبادي و فکري و سياسي و اخلاقي و اجتماعي حضرت و برخاسته از تلاش و کوشش و دانش و روش وي مي باشد.

5- اينک ما هستيم و ايام شهادت و ولادت «کوثر قرآن» چگونه از فرصت گران شان ايام بهره مي گيريم، به ويژه «امسال» که بنا به توصيه رهبري، سال همت مضاعف و کار مضاعف نامگذاري شده است و بايد در همه جا نماد و نمود داشته باشد، به نظر مي رسد، تهيه کتابي که معرف حضرت باشد چون «نهج الحيوه» براي مطالعه، حضور در جلساتي که به نام آن حضرت نامگذاري شده و برپا مي شود و رونق بخشيدن به اين جلسات که«مجالس المومنين» است و «روضه من رياض الجنه» و تشويق و تبليغ ديگران به همانند شدن يعني تهيه کتاب و مطالعه آن و حضور در جلسات، هزينه کردن وجوهي براي برگزاري هر چه باشکوه تر جلسات فاطمي و اطعام و احسان در آنها و باني جلسات شدن، تهيه کتاب زندگي حضرت و توزيع آن در اين محافل، برگزاري نمايشگاه کتاب در مراکز مختلف براي معرفي حضرت از جهت فکري و فرهنگي، ساختن فيلم و نمايشنامه و سريال در زندگي وي همانند آنچه که براي يوسف(ع) و امام علي(ع) و امام رضا عليه السلام انجام گرفت.

نامگذاري فرزندان اناث خود به نام اين بانو، به ويژه در اين ايام و موسسات علمي و فرهنگي و آموزشي و درماني به نام کوثر قرآن. تلاوت هر روز سوره کوثر و زيارت نامه حضرت که کوتاه است و پرمحتوا.

كيهان:طرح اجرايي آمريكا و عربستان براي عقيم گذاشتن ائتلاف ها در عراق

«طرح اجرايي آمريكا و عربستان براي عقيم گذاشتن ائتلاف ها در عراق»عنوان يادداشت روز روزنامه‌ي كيهان به قلم سعدالله زارعي است كه در آن مي‌خوانيد؛نيم نگاهي به صحنه تحولات كنوني عراق نشان مي دهد كه دو نيروي عمده در اين كشور در حال كشمكش «تعيين سرنوشت» هستند يك نيروي مداخله گر خارجي و يك نيروي فعال بومي. مداخله گر خارجي كه داراي «هندسه اي چند ضعلي» است تلاش مي كند تا از طريق «شكاف ها» و پاشيدن دانه نيروهايي را بر مبناي «تغيير شرايط كنوني» دور هم گردآورد. نيروي فعال بومي تلاش مي كند تا از طريق تمركز روي «واقعيات موجود صحنه عراق» و با نگاه به افق آينده، كشور را به سوي استقلال واقعي و ايجاد «عراق قدرتمند» مديريت نمايد.

نگاهي به خبرهاي مرتبط با انتخابات اخير مجلس و مباحث مربوط به تشكيل دولت جديد عراق به ما مي گويد كه آمريكا و عربستان طي حدود 40 روز گذشته همه توان خود را بكار بسته اند تا عراق را با يك «چرخش بزرگ سياسي» مواجه نمايند. دعوت پي در پي عربستان از رهبران فهرست هاي انتخاباتي عراق و تبليغات متمركز «العربيه»، «شرق الاوسط» و «الحيات» روي اين نكته كه «عراق نيازمند تغييرات اساسي در ساخت قانوني است»، از اين مسئله حكايت مي كنند. در اين بين سفير آمريكا و اوديرنو فرمانده نظاميان آمريكايي در عراق تماس هاي پي در پي و متمركزي با رهبران مختلف عراقي-بخصوص رهبران فهرست هاي انتخاباتي شيعه- برقرار كرده اند. مبناي اين تماس ها و سخنان محوري مقامات آمريكا در اين تماس ها اين است كه : «فهرست ها را رها كنيد، عراق به توافق احتياج دارد. ما در فرآيند توافق توقع خاصي نداريم!»

اگر ما به موانع پيش روي آمريكا و عربستان در عراق و كاميابي آنها و ايده آل هاي آنان و سخناني كه طي 6-5 سال گذشته درباره اشتباهات خود در عراق بيان كرده اند و الزاماتي كه براي تامين منافع آمريكا برشمرده اند، نظري بيندازيم و سپس آن را با مذاكرات و اقدامات فعلي آنان درباره تشكيل دولت آينده و چگونگي آن تطبيق دهيم موارد زير به دست مي آيد:
1-آقاي باراك اوباما، يك هفته پس از برگزاري انتخابات اخير عراق گفت: «4ماه زمان نياز است تا دولت جديد عراق تشكيل شود» اين اظهارات ابتدا عجيب به نظر مي رسيد چرا كه وضع انتخابي ليست ها مي گفت كه تشكيل دولت جديد با چالش عمده اي مواجه نيست، شيعيان همگرا 159، كردها 57 و اهل سنت 80 كرسي (از 91 كرسي ليست العراقيه) كسب كرده بودند. قانون اساسي عراق، سنت جاري و در اكثريت بودن شيعيان، تعيين نخست وزير- مهم ترين پست سياسي عراق- را مشخص مي كرد هم پيماني طيف اول و دوم در دولت و مجلس قبلي عراق هم تكليف نخست وزير و رئيس جمهور را مشخص مي كرد اما آقاي اوباما با قطعيت اعلام كرد كه اين فرآيند حداقل 4 ماه به درازا مي كشد. در واقع جمعبندي آمريكايي ها اين بود كه 4 ماه زمان نياز دارند تا بتوانند نظريه «تغييراساسي در ساخت قانوني و انتخابي عراق» را محقق نمايند. راه اين مسئله كاملاً مشخص بود آمريكايي ها بايد نيروهاي همگرا با خود- كه اقليت كوچكي شامل كمتر از 30 كرسي تشكيل مي دادند- را تقويت نمايند و از سوي ديگر اختلافات طبيعي موجود بين احزاب همگرا كه طبعاً در هنگام انتخابات و مباحث مربوط به جابجايي قدرت پيش مي آيد را گسترش داده و عمق ببخشند.

آنان در عين حال در اين بين روي دو نكته كه تاكنون از پذيرش آن اجتناب مي كردند- علي الظاهر- كوتاه آمدند يكي موضوع «بازشماري آراء و رسيدگي به شكايات» و يكي هم موضوع پايبندي آمريكا به توافقنامه امنيتي- بغداد- واشنگتن بود. جالب اين است كه آمريكايي ها طي سه روز هم اظهارات قبلي خود درباره قطعي بودن نتايج اعلام شده انتخابات و هم مواضع قبلي مبني بر تداوم حضور نظامي در عراق پس از پايان ضرب الاجل 2011 را پس گرفتند تا جايي كه حتي «اوديرنو» فرمانده نظامي آمريكا در عراق زمان هايي را كه تداعي كننده «جدول زمانبندي خروج» باشد را براي خروج نظاميان آمريكايي مشخص كرد!
حالا سوال اين است كه خروج آمريكا از عراق بيشتر خواست چه طايفه هايي است و كدام دسته از كشورهاي منطقه خواهان خروج آمريكا از عراق هستند و در مقابل كدام طوايف عراقي و كدام دسته از كشورهاي منطقه حضور آمريكا در عراق را براي «تغيير شرايط موجود» ضروري مي دانند؟ پاسخ كاملاً معلوم است؛ «اوديرنو» و ساير مقامات آمريكايي براي خوشايند شيعيان عراق و ايران روي دو موضوعي كه اشاره شد، تاكيد كرده اند براي اينكه مهمترين موانع بهم خوردن ساختار قانوني و مردمي عراق هستند.

2- آمريكايي ها و سعودي ها طي هفته ها- و بخصوص روزهاي اخير- تلاش گسترده اي كرده اند تا بطور جداگانه به رهبران ائتلاف هاي شيعي بگويند:«چيزي كه شما در مذاكرات با هم نمي توانيد كسب كنيد، ما حاضريم بدون چانه زني به شما بدهيم»! و جالب اين است كه در كنار اين تماس ها و وعده ها، خودشان اعلام مي كنند كه گفت وگو ميان رهبران ائتلاف هاي شيعي عقيم است. همين ديروز يكي از چهره هاي ليست علاوي مدعي شد كه مذاكرات بين شيعيان به نتيجه نرسيده است.

2- مدل آمريكا براي عراق- و براي ساير كشورهاي منطقه- اين است كه در بغداد دولت ضعيفي حاكم گردد و نخست وزير مسلوب الاختيار باشد و همه مي دانند كه اين از مشخصات دولت هاي بشدت تجزيه شده است. آمريكا و عربستان مي دانند كه نخست وزيري در عراق به شيعه مي رسد و تغيير در اين موضوع امكان پذير نيست از سوي ديگر اين دو كشور مي دانند كه اين نخست وزير بايد از دل دو ائتلاف شيعي بيرون آيد و نه از دل ائتلاف العراقيه و نيز مي دانند كه نخست وزير - در عمل و نه قانون- به حمايت حدود 200 نماينده مجلس نيازمند است. آنان در گفت وگوهاي اخير با رهبران يكي از ائتلاف هاي شيعه گفته اند بسيار خوب ما نخست وزيري شما را - كه فعلاً ساير گروههاي شيعي با آن چالش دارند- تضمين مي كنيم و شرط آن ائتلاف با فهرست «العراقيه» است. عمده پست ها بين دو فهرست توزيع شود و دو فهرست ديگر كردها و شيعيان سهم هاي محدودي داشته باشند. البته قاعدتاً اگر اين فرايند خيالي آقاي اوديرنو طي شود آن وقت به اين فرد- نخست وزير آينده- خواهند گفت كه پست نخست وزيري براي فهرست شما و پست هاي حساس و كليدي- وزارت خانه هاي خارجه، كشور، اقتصاد، نفت، امنيت و...- براي فهرست العراقيه. نتيجه چنين مدلي كاملاً مشخص است يك نخست وزير دست بسته با كابينه اي كه پست هاي كليدي آن را آقاي اوديرنو و پادشاه عربستان در اختيار دارند معلوم است عراق به كدام سو كشيده مي شود.

حالا اين جمله تكميلي آقاي اوديرنو معنا پيدا مي كند: «ما همه نظاميان خود را از عراق خارج مي كنيم مگر آنكه مقامات عراقي درخواست تمديد حضور نظامي ما را داشته باشند!»

3- اعضاي برجسته فهرست العراقيه اخيراً سفري به ايران داشتند - و آنگونه كه بعضي محافل رسانه اي گفته اند- آنان اولين حرفشان با مسئولين ايراني اين بوده كه «ما همه نگراني هاي شما را برطرف مي كنيم و خواسته هاي شما را تأمين مي كنيم» و احتمالاً توقع داشته اند مقامات ايراني رفتار بشدت ضد ايراني آقاي علاوي و آقاي شعلان در دوره رياست بر دولت عراق را از ياد ببرند و به وعده اي كه حتماً فردا خلاف آن را عمل خواهند كرد، دل خوش دارند! چرا اين پيشنهادات ضميمه سخنان اوديرنو به رئيس يك فهرست شيعي شده است؟ و چرا سايت العربيه ديروز -البته به دروغ- نوشته بود: «سفر مقامات شيعي عراق به عربستان «بسيار موفقيت آميز» بود» و چرا در يك اتفاق نادر تاريخي- محمد العريفي- يك رهبر وهابي سعودي بعد از ماهها جسارت به مرجع عاليقدر شيعيان عراق كه به برپايي راهپيمايي هاي عظيم در عراق منجر شد به عذرخواهي رسمي از آيت الله سيستاني پرداخت و حتي نوشت: «او از علماي اهل سنت باتقواتر است»!؟ در واقع اين روزها عربستان و آمريكا توأمان درصدد تزريق بي حسي به بدنه نهضت مقاومت در عراق هستند و تلاش مي كنند تا با خواب كردن مخالفان سلطه آمريكا بر خاورميانه به اهداف خود دست يابند.

4- آمريكايي ها و سعودي ها در اقدامات چند هفته اخير خود، تلاش كرده اند تا موقعيت ضعيف فهرست العراقيه را زمينه ساز بحران هاي فراگير در آينده معرفي نمايند و اين در حالي است كه آنان به خوبي مي دانند كه هيچ كس در عراق و خارج از آن نمي خواهد كه فهرست العراقيه- و به تبع آن اهل سنت- را به حاشيه براند هيچ كس اين را مفيد و يا ممكن ارزيابي نكرده است. پس مسئله چيست؟ در واقع تلاش محور آمريكا، سعودي و علاوي اين است كه به فهرست هاي پيروز- و به مردم عراق كه مشاركت فعالي در پاي صندوق رأي داشته اند- بباورانند كه شرايط آينده چندان كه فكر مي كنند هموار نيست. اگر معارضان دولت در گذشته فراكسيون كوچكي بوده اند امروز يك گروه بزرگ و برخوردار از حمايت رسمي آمريكا و عربستان مي باشند بنابراين بدست گرفتن دولت در بغداد چندان خوشحالي هم ندارد.

اگر اين موضوع در ذهن مقامات فعلي عراق بنشيند براي دادن پست هاي حساس به گروه مورد نظر آمريكا و عربستان مقاومت كمتري خواهند كرد. اياد علاوي چند روز پيش در يك موضعگيري عجيب اعلام كرد: «اگر حق تشكيل دولت را از ما بگيرند ما در مجلس تمام برنامه هاي دولت را بهم مي زنيم و دولت را متوقف مي كنيم»! اما آنان نمي دانند كه شيعيان و كردها چندان با رياضيات بيگانه نيستند و جمع اعداد 159 و 57 و نيز كسر عدد 91 از 325 را مي دانند.

5- طرح آمريكا و عربستان اين است كه با يك گروه شيعه كار كنند و بقيه گروههاي شيعه را بدنبال خود بكشانند. آنان به يكي از رهبران شيعي گفته اند اگر تو با كمك «العراقيه» به نخست وزيري برسي، ساير احزاب شيعي كه اينك با تو براي پست نخست وزيري رقابت مي كنند و كوتاه نمي آيند براي رسيدن به «حداقل ها» بسوي تو مي شتابند. اين در حالي است كه آمريكا اساساً نمي خواهد دولتي قوي وجود داشته باشد كه عراقي ها براي حل مشكل و رسيدن به خواسته هاي خود به آن رجوع كنند و با آن به تفاهم برسند.

همين مسئله و رو بودن دست آمريكايي ها و مداومت سعودي ها در خصومت عليه دولت نوري مالكي و طالباني چنين خواسته اي را براي مقامات عراقي تهوع آور كرده است اما از آنجا كه «شيطان وقتي از دري رانده شود، در ديگر را مي جويد» موضوع را رها نمي كنند و در اين بين بيش از همه به اختلافات - واقعاً حقير- رهبران كنوني دو ائتلاف شيعي دل بسته اند و بي شرمانه از تأخيري 4 ماهه حرف مي زنند تأخيري كه شورانگيز بودن حضور مردم در انتخابات را در كام ها تلخ كند و امكان بر باد دادن دستاوردهاي مهم سياسي مردم مظلوم عراق را فراهم نمايد. اما البته اين خواب تعبير ندارد. مرجعيت پرنفوذ شيعه در عراق - آيت الله العظمي سيستاني- دو روز پيش در سخناني كنايي و معنادار اعلام كرد كه: «اگر گفت وگوها ميان احزاب و اقوام به نتيجه نرسد، براي حل مشكل وارد ميدان مي گردد.»

ابتكار:زلزله را سياسي نکنيم

«زلزله را سياسي نکنيم»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي ابتكار به قلم محمد ياوري است كه در آن مي‌خوانيد؛ از حدود 20 سال پيش راجع به زلزله احتمالي در تهران سخنان مختلفي بيان شده و در اين زمينه کارشناسان هم به بحث و تبادل نظر پرداخته اند.

اين بحثها از زماني رسانه‌اي و فراگير شد که زلزله ويرانگر رودبار و منجيل به همه ايران نشينان، زلزله خيز بودن اکثر نقاط کشور را قوياً گوشزد نمود و چون بحثها براي چاره جويي و کم کردن خسارت‌ها از بلاياي طبيعي چندان به عمل نزديک نشد خسارات وتلفات ناشي از زلزله بم از راه رسيد و همه را در بهت وماتم فرو برد.فاجعه بم هم گويا آنچنان براي ايرانيان ومسؤولانشان عبرت آموز نبود که همت کنند و در مقاوم سازي شهرها و روستاها سنگ تمام بگذارند و زلزله‌هاي پر قدرت را مثل کشورهايي چون ژاپن به يک حادثه معمول وکم خطر مبدل سازنند.

بدين ترتيب، بم هم به خاطرها پيوست تا اينکه بيخ گوش تهران يعني «بلده» لرزيد و تهران و دلهاي درون آن را لرزاند؛اما لرزش بلده هم آنچنان کاري از پيش نبرد چه آن که اين يکي هم مانند قبلي‌ها به «تغافل»گرفتار آمد و خبرهاي خوش مقاوم سازي به گوش مردم نرسيد تا چهار ستون بدن ايرانيان با شنيدن نام زلزله، به لرزه درآيد.

البته نه فقط مسئولين در دولتهاي مختلف بلکه خود مردم هم در اين مهم اهتمام نکرده ونمي کنند و با کمال تعجب دربعضي ساخت و سازها «دور مي‌زنند» و حتي پول مي‌دهند تا اصول مهندسي براي مقاوم سازي زير پا گذاشته شود و دقت وايمني فداي سرعت و منفعت شود!اين روزها که موضوع زلزله تهران -به هردليلي- بر سر زبانها افتاده و زلزله‌هاي بزرگ هايتي وشيلي و چين به اين توجه دامن زده است بايد به گذشته مراجعه کرد که در تمام فرصتهاي طلايي که داشته‌ايم چه کرده ايم؟ بعد از زلزله رود بار ومنجيل آيا اگر هيچ ساختماني بدون استحکام لازم و استانداردهاي کم هزينه ضد زلزله ساخته نمي‌شد الان نمي‌توانستيم با اطمينان اين دغدغه را کنار گذاشته وبا احساس امنيت بيشتري زندگي کنيم؟ اين سهل است، آيا همين حالا مي‌توانيم باور کنيم که ساخت وسازها استاندارد هستند و تا چند سال ديگر - انشاا... اگر زلزله‌اي پيش نيايد- با سرعت بسوي ايمني پيش مي‌رويم؟به راستي در زمان اوج گرفتن قيمت نفت ،چه ميزان از آن ثروت افسانه‌اي که نصيب خزانه شد، به کار مقاوم سازي و بازسازي شهرها اختصاص يافت؟ آيا کسي نبايد پاسخ اين سوال را بدهد؟! اشکال کار کجا است؟ چرا ما ايرانيها در هر موضوعي تا به اصطلاح کارد به استخوانمان نرسد چاره جويي نمي‌کنيم و عيوب و نواقص و بحرانها و معضلاتمان را به آخرين دقايق ممکن واگذار مي‌کنيم؟

واقعيت آن است که نه تنها در تهران بلکه در کل کشورخطرزلزله وجود دارد؛ نگاهي به زمانهاي زلزله نشان مي‌دهد که تقريبا هر 10 سال يک زلزله شديد و در هر 5 سال يک زلزله متوسط را شاهد بوده ايم و «بايد» براي آن در يک آمادگي دائمي بسر برد و همواره براي مقاوم سازي ساختمانها بودجه گذاشت و هميشه برارتقاء سطح ايمني شهرها و روستاها نظارت کرد؛ اين «بايد»، الزامي است که دست قهار و غالب طبيعت بر ما تحميل کرده و با کسي هم شوخي ندارد و «خبر بد» آن که با لابي‌هاي پشت پرده و توصيه و معامله هم از اين اجبار و الزام کوتاه نمي‌آيد ولو به بهاي جان تک تک ما و فرزندان ما.

زلزله -که دير يا زود در جايي گريبانمان را مي‌گيرد- نه بايد بزرگنمايي شود ونه بايد از يادها برود؛ اما خطر بزرگ تر از زلزله اين است که بحث زلزله هم سياسي شود، زيرا تجربه ثابت کرده است که هر موضوعي سياسي شود زيان بزرگي به بار مي‌آورد يکي اثبات مي‌کند و ديگري انکار و همين اثبات و انکارها اصل موضوع را به فراموشي مي‌سپارد. خدا کند دلسوزان فارغ از اين بحث‌ها همت کنند و آنچه در توان دارند در جهت امنيت بيشتر ايرانيان بکاربندند.

فراموش نکنيم که «زلزله» در راه است، دير و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد و علم زمين شناسي بر درستي اين «گزاره وحشتناک» صحه مي‌گذارد... به راستي کدام يک از ما در آن زلزله هولناک زيرآوارها مدفون مي‌شويم و کدام يک نجات مي‌يابيم و با ميان آن فاجعه بشري آرزو مي‌کنيم که‌اي کاش ما نيز مرده بوديم!

تهران امروز:ادارات مانع اصلاح ادارات

«ادارات مانع اصلاح ادارات»عنوان سرمقاله‌ي روزنامه‌ي تهران امروز به قلم سيدجواد سيدپور است كه در آن مي‌خوانيد؛نظام اداري در ايران كارآمد نيست و نتوانسته هم‌شانه انتظارات اجتماعي پاسخگوي پيشبرد بهينه امور باشد. در برخي از امور به روشني و وضوح مي‌توان اعوجاج و گاه انسداد اداري را شاهد بود به‌طوري كه فرآيند انجام كار در ساختار و سازمان اداري در برخي اوقات بسيار كند، وقت‌گير و كشدار پيش مي‌رود و بهره‌وري سيستم‌ها را به ناچيزترين حد خود تقليل مي‌دهد و باعث هدررفت فرصت‌ها و سرمايه‌ها مي‌شود.

بدون‌شك نظام اداري در ايران نيازمند «مهندسي مجدد» و بازتعريف وظايف، اهداف و عملكردهاست و بدون آن قطعا بر چالش‌ها و مشكلات افزوده خواهد شد زيرا چرخ‌دنده‌هاي مستعمل و فرسوده نظام اداري اين قابليت را دارد كه از بهترين ايده اجرايي بدترين خروجي را به نمايش گذارد. از اين جهت و به‌لحاظ اهميت بازنگري اساسي در نظام اداري مي‌توان «سياست‌هاي كلي نظام اداري» را كه روز گذشته از سوي رهبر معظم انقلاب ابلاغ شد،گامي مهم براي بازمهندسي اين شبكه فرسوده دانست.

به‌خصوص آنكه اصلي‌ترين مقولات علم مديريت نوين را مي‌توان در اين متن مشاهده كرد كه به‌مثابه آرمان و برنامه‌اي دست‌يافتني مطرح شده است اما بايد دانست كه احصاي اين موارد اگرچه بسيار مهم است ولي اساسي‌تر اجراي درست آن است. در واقع اجراي «درست» برنامه‌‌هاي «درست» پاشنه آشيل مديريت اداري كشور شمرده مي‌شود.

تجربه نشان داده بهترين برنامه‌ها و سياست‌هاي كلي في‌نفسه نتوانسته جامعه و دولت را به نتايج مناسبي رهنمون سازد بلكه نيازمند